Chiang Mai & Pai; livin' the good life!

Hello!

Zoo ik weet bijna niet waar ik moet beginnen, zoveel maak je hier mee elke dag! Mijn laatste dagje in Bangkok heb ik gespendeerd in de tempel Wat Pho. Niet alleen de liggende Boeddha maar vooral ook mijn ervaringen die middag vond ik erg bijzonder. Terwijl ik op een bankje van de mooie tempels zat te genieten kwam er een groep monnik leerlingen binnen. Ik vond het erg interessant, wat de lerares volgens mij wel door had en een praatje met me begon te maken. Ze vertelde dat ze een school heeft in Wajong en nodigt me uit een keer langs te komen. Vervolgens loop ik wat rond en kwam er een monnik naar me toe en nodigt me uit om een tempel binnen te gaan. Hij geeft me een bakje met 20 houten stokjes met elke stokje een nummer van 1-20. Ik moet net zo lang schudden tot er een stokje uit valt, tot mijn grote verbazing valt het stokje met het getal 2 eruit wat mijn geluksgetal is! Bij dit getal hoort een verhaaltje en de monnik vertaalt dit voor mij. Hoewel ik niet alles begrepen heb, komt het er op neer dat ik ga genieten van mijn reis in Azië maar zijn laatste zin eindigt met: don't go too far!

S avonds pak ik de nachttrein naar Chiang Mai waar ik heel toevallig met 2 andere Nederlanders in dezelfde cabine zit, gezellig! De volgende ochtend kom ik in Chiang Mai aan waar ik me echt een rijke toerist voel. Op het moment dat we een stap uit de trein zetten komen er 15 tuktuk en taxi chauffeurs op ons af die ons allemaal heel graag naar de stad willen brengen. Na een tijdje arriveert mijn taxi bij mijn hostel waar ik tot mijn grote verbazing samen met een ander chinees meisje in het hostel zit, verder LEEG! Misschien snap ik wel waarom, want elke keer dat ik de hoteleigenaar heb gezien leek hij wel stoned. S avonds meet ik een van de reizigers uit de trein om de avondmarkt uit te gaan checken. Tof, totdat ik s avonds aan kom in mijn hostel, dicht!! Er hangt een bordje dat de receptie pas weer om 9 uur opengaat terwijl mijn jungle tocht de volgende dag om half 9 begint.. En ik kom er ook nog eens achter dat mijn telefoon leeg is en elk ander hostel om mijn heen ook dicht is.. Tja daar sta je dan. Ik besloot om de eerste beste tuktuk te pakken en zeg dat ik naar een hotel wil wat dat nog open is. Natuurlijk wordt ik naar een enorm luxe en duur hotel gebracht, naja duur.. Voor Thaise begrippen. De volgende ochtend race ik naar mijn hostel waar ik nog net mijn jungle tocht kan halen! De jungle tocht begint met een echte Thaise lunch. Terwijl we lekker aan het eten zijn begint het opeens enorm te regenen..en we moeten nog beginnen met lopen! De moed zakt me op dat moment wel een beetje in de schoenen. Gelukkig hadden dir mensen nog wat poncho's liggen die ze wel wilden verkopen. De eerste poncho koste 10 Bath, niks dus. Maar toen die vrouw door begon te krijgen dat de poncho's nogal geliefd waren, zag ze er een goudhandel in en verkocht de laatste voor 80 Bath. Met volle moed begonnen we dan aan de jungle tocht. Het uitzicht was prachtig en na een paar uur wandelen komen we dan aan in een bergstamdorp waar we met zijn allen in een bamboehut slapen. Dit is een avond om nooit meer te vergeten , kampvuurtje, uitzicht op een vallei en de geluiden van de jungle. De ochtend begint wat minder leuk, want in dit dorpje wonen zo'n 20 hanen die het erg leuk vinden om een wedstrijdje te doen wie het hardste geluid maakt. Om 6 uur sta ik dan maar op om van de mooie zonsopgang te genieten. De tocht zet zicht voort en na een paar uur komen we aan bij een olifanten kamp. Het olifant rijden is wel oké, maar hoe die dieren hier behandelt worden niet dus eigenlijk vind ik het wel zielig. De jungle tocht eindigt met raften, geweldig!

Na mijn dagen in Chiang Mai ga ik samen met een reisgenootje naar Pai! De reis naar Pai duur 3 uur, heeft zo'n 672 bochten en wat ik heb gelezen is dat veel toeristen die nooit wagenziekte hebben gehad, toch wel wagenziekte ondervinden.. Good luck! Wat ik van Pai heb gehoord is dat het een plek is waar iedereen denkt een paar dagen heen te gaan maar vaak wel 2 weken blijft. Als we in Pai aankomen snap ik nog niet helemaal waarom, in de regen met de zware backpacken lopen we van hostel naar hostel. Uiteindelijk een leuk hostel gevonden met prachtig uitzicht over de vallei, hangmatten en vooral een hele gekke host die bij alles wat ze zegt een dansje maakt of heel hard moet lachen! Wel lief mens. Wat in Nederland de fiets is, is hier de scooter. Het perfecte voertuig om Pai uit te checken, hoewel ik geen rijbewijs heb en nog nooit op zo'n ding heb gereden besluit ik me er toch aan te wagen. Echt gaaf! De dagen in Pai heb ik vooral op de scooter door gebracht, om naar mooie plekjes te rijden, waar we elke avond eindigen in de jazzbar met live muziek. Liggend in dr hangmat terwijl ik luister naar een acoustische gitaar en de zwerfdieren en de hippies zich om ons heen verzamelen begin ik te begrijpen waarom mensen op deze plek blijven hangen! De laatste dag wagen we ons aan een 2 uur durende wandeling naar een waterval, dat volgens de lonely planet goed te bereiken is. Aangekomen bij de start van de tocht is er nergens echt een pad te beginnen. Wel is er een rivier, met af en toe een stukje pad waar ook iets over in heeft gestaan in de Lonely Planet. Een Thai weet ons inderdaad te vertellen dat dit toch echt het pad is en met volle moed beginnen we de tocht door de rivier, op mijn allstars. Op dat moment had ik eigenlijk al moeten realiseren waar ik aan begonnen was.. Maar de jungle was prachtig en de eerste 2 uur vond ik nog erg tof. Tot het punt dat er een bordje kwam dat er een uur omhoog moesten klimmen.. Dat stond niet in de Lonely Planet! Omdat ik al best wel moe was en het niet zag zitten om dr berg op te klimmen zijn we hier gaan splitsen. Hmm, misschien niet zo'n slim plan. Maar het pad was makkelijk, gewoon de rivier volgen, dus met volle moed begon ik mijn tocht terug. Na een uur begon de lucht wel donker te worden en kreeg ik de gewoonlijke tropische eind vd middag regenbui over mij heen. Dit kon ik nog wel aan, de staart die voor me de bosjes inschoot en alle andere beestje die te voorschijn kwamen kon ik ook nog aan..tot ik bijna in een enorm web liep met een de grootste spin die ik ooit heb gezien!! Er was geen andere mogelijkheid dan door het web te gaan om het pad verder op te lopen. Ik wist echt niet wat ik moest doen, er was geen ander pad te bekennen en het was voor mij ook geen optie om het web kapot te maken. Het was de spin vs me. Na een half uur twijfelen wat ik zou doen heb ik een tak gepakt en een weg gevormd door de bosjes naast de spin.. Overleefd! Nog geen 10 minuten later had mijn reisgenootje me ingehaald, die de spin overigens niet gezien had. Ik was zo blij toen we eindelijk weer in het hostel aankwamen en kon niet wachten om onder de douche te springen! Ik stond nog geen minuut onder de douche en opeens kwam er geen water meer uit. Blijkbaar was er een grote boom op een elektriciteitskabel gevallen waardoor het hele drop geen stroom of water had! Na 2 uur zagen we weer wat lichtjes aangaan in de verte en konden we naar het dorp om te eten en de avond af te sluiten in de jazzbar! Vandaag ben ik weer terug gereisd naar Chiang Mai, morgen dagje Chiang Rai en vanaf dan weer richting het zuiden! Ben benieuwd wat er nu weer op mijn pad gaat komen, tot nu toe is mijn reis echt gaaf! Ciaooo