Explorin' Bali on my crutches!

Op dit moment zit ik heerlijk op het terras van mijn hostel aan het strand, onder de palmbomen te genieten van de zonsondergang. Een mooi moment om weer eens terug te kijken op mijn belevenissen van de laatste paar weken! Mijn laatste paar dagen in Maleisië waren nou niet echt bepaald saai. Ik was nog geen dag uit de retreat of mijn sister uit de retreat nam mij samen met een vriendin van haar mee naar de Dhamma Talk in Kuala Lumpur. Deze Dhamma talk wordt gegeven door een master van 70 jaar uit Taiwan die een keer per jaar naar Kuala Lumpur komt, een bijzondere gebeurtenis dus! Toen ik aankwam bleek het toch weer even anders dan ik had gedacht, dat gebeurt wel vaker op mijn reis ;) Ik was namelijk de enige westerling tussen alle Chinezen, de Dhamma talk werd gegeven in het chinees! Toen ik net zat te overwegen of ik dan niet terug zal gaan naar mijn hostel, kwam mijn sister enthousiast naar mij toegerent! You can have a private talk with the master!! Dat was zo ontzettend lief, terwijl er nog 3 kwartier was voordat de Dhamma talk begon en er al 400 mensen in de zaal zaten, had zij voor mij geregeld dat ik een privé gesprek met de master mocht.. wat een eer! Mijn sister en haar vriendin heb ik meegenomen naar het gesprek, er moest ook iemand bij komen om het te vertalen.. dit gesprek vond ik zo speciaal. Hierna nodigde de master mij uit om te blijven tijdens de Dhamma Talk en naar de 1 dag retreat te komen de volgende dag. Het meisje wilde wel alles voor mij vertalen, en dat heeft ze ook gedaan, de hele avond naast mij gezeten om alles te vertalen! De volgende dag werd ik met de auto opgehaald door de vriendin van mijn sister om naar de 1 dag retreat te gaan. Ze wist de weg niet helemaal en na een beetje rondrijden hoorde ik opeens heel hard oooh nooo naast me. Ik keek naar de weg en zag opeens iets op ons afkomen. Zag ik dat goed? Toeterende auto's die op ons afkomen, ja, we waren aan het spookrijden! Blijkbaar waren de verkeersregels in Kuala Lumpur aangepast maar niet duidelijk met bordjes aangegeven! Dat was wel even spannend maar we zijn toch heelhuids bij de retreat aangekomen. Een ontzettend inspirerende dag, veel leuke mensen ontmoet, nieuwe ideeën gekregen en een uitnodiging van de master om naar zijn klooster in Taiwan te komen.

Na een paar dagen weer in de boeddhistische wereld te zijn gestapt werd het ook nog tijd om andere dingen te ontdekken in Maleisië. Samen met mijn sister en vriendinnen van haar ben ik nog naar Melaka geweest waar ook Nederlandse invloeden terug te vinden zijn. Verder was ik bijna dakloos omdat mijn pinpas en creditcard of een of andere manier allebei geblokt waren en ik nog maar 10 euro cash had. Na 5 mensen vd SNS gesproken te hebben, een paar uur verder en een hoge telefoonrekening rijker kon ik uiteindelijk toch weer mijn pinpas gebruiken. Na het gedoe met mijn pinpas vond ik dat ik wel een nieuwe telefoon had verdiend, die van mijn werkte echt niet meer en ik had gehoord dat er goedkope telefoons in Maleisie waren. Vol moed ging ik naar Chinatown, wat ik achteraf nooit had moeten doen.. Na een mooie telefoon te hebben gevonden voor 75 euro en meerdere keren gevraagd te hebben of dit echt de prijs was, begon het dan! Opgelicht, na iets getekent te hebben moest ik opeens bijbetalen, ik had het zogenaamd niet begrepen. De jongen wilde mijn geld niet terug geven en na een half uur scene in de winkel te maken ben ik de winkel uitgerend en is hij mij gevolgd naar mjjn hostel. Hij beloofde mijn ge!d terug te geven, maar toen ik in de winkel aankwam begon het weer opnieuw. Ik moest cancellation costs betalen, toen ik zei dat ik dat niet wilde begon de jongen mij te bedreigen. Rennend op weg naar mjjn hostel drukte de jongen het geld in mjjn hand.. mijn vervelendste ervaring tot nu toe! Gelukkig had ik een heel fijn hostel waar ik mijn verhaal kwijt kon, en wat na een paar dagen echt een beetje als thuiskomen voelde. Toch nog een goede afsluiter van mijn avontuur in Maleisie! Hoewel ik in het begin Maleisië nog niet zo kon waarderen en mijn vinger er niet op kon leggen waarom dat zo was, heeft Maleisië mij toch heel veel gebracht. Misschien was ik in het begin verward, ik kwam net uit Thailand waar ik een maand had doorgebracht in een boeddhistisch land. En dan kom je opeens terecht in een land waar er 3 grote verschillende bevolkingsgroepen naast elkaar leven, Chinezen, moslims en de mensen uit India. Het ene moment laat je je handen versieren met bodypaint in Little India, 5 minuten later koop je goedkope sneakers in Chinatown en als je de hoek omloopt kan je alweer in een moskee staan. Een interessant land. Van te voren had ik niet kunnen bedenken wat ik allemaal in Maleisië zou meemaken, retreat, toffe reizigers, superlieve locals en een hostel wat als thuiskomen voelt.. ja Maleisië was tof!

Jaa en toen was het tijd voor Bali Bali Bali! Wow, Bali is nog mooier dan ik mij had voorgesteld. Ondanks dat het toeristisch is, kom je toch in een hele andere wereld..de wereld van de Hindu's. Wat me gelijk opviel waren de gekke bakjes op straat met bloemen en wierook erin. Blijkbaar zijn dit offerbakjes, de Balinezen moeten namelijk gemiddeld zo'n 25 offers maken op een dag. Ook heeft elke familie een eigen tempel, waar je soms een glimp van opvangt als je langs de huisjes rijdt. De Balinezen zijn echt de meest vriendelijke mensen die ik ooit heb ontmoet! Overal op straat hoor je spa muziek, is de Balinese bouwstijl te vinden en echt elke 5 meter hoor je, taxi? Ja, want dat is wat de meeste mensen doen..taxi rijden, massages geven of een hotel runnen. Dag in, dag uit.
Op zaterdag kwam mijn moeder aan en zijn we terecht gekomen in een ontzettend schattige cottage in Sanur. Als je het strand in Sanur oploopt lijkt het wel of je een sprookje instapt, de geluiden van de zee, met op de achtergrond Balinese muziek en overal lampionnen en lampjes in de palmbomen. Hier hebben we s avonds ook genoten van echt Balinees dansen! Na mijn avontuur in Maleisië met mijn pinpassen dacht ik wel veilig te zitten met mijn moeder. Maar nee hoor, ook slokte de pinautomaat haar pinpas in op dag 2! Ik wilde de winkeleigenaar erbij halen want de automaat stond ten slotte in zijn winkel, maar hij stond er een beetje ongeïnteresseerd bij te kijken, not my problem, en liep weer terug naar de kassa. Fijn, de volgende dag moesten we dus eerst geld zien te regelen. Gelu!kig hadden we een behulpzame taxi chauffeur. Na een tijdje kwamen we erachter dat onze taxi chauffeur ook zanger was. Bij een gebrek aan radio wilde de chauffeur maar al te graag voor ons zingen. Zo zijn U2, Jimi Hendrix en John Lennon voorbij gekomen tijdens de taxirit, meest bizarre rit ever! Na Sanur stond Tanah Lot op het programma. Tanah Lot is een water tempel waar je volgens het boekje een prachtige zonsondergang kan zien. Ja hebben wij weer, moet het net die middag bewolkt zijn! Tanah Lot was alles behalve sprookjesachtig, hoewel de tempel wel oké was, was de stad en vooral ons hotel creeepy! Ik denk dat we in totaal een half uur in ons hotel hebben doorgebracht en daarna met de taxi zijn gevlucht naar Ubud. Het personeel keek ons wel een beetje raar aan, ik denk dat ze nog nooit zo'n kort verblijf van gasten hadden gehad. Maar dat maakte ons niet uit, wij gingen naar Ubud, het kunstenaarsdorpje van Bali :) Ubud is echt boven alle verwachtingen uitgestegen. Een prachtig dorpje omgeven met jungle en rijstvelden. We hebben daar echt leuke dingen ondernomen. Van Monkey Forest, waar de aapjes zo brutaal zijn dat ze de bananen uit je handen trekken tot aan Balinees koken. Bij Balinees koken heb ik meer gelachen dan gekookt. De Indonesiers lachen echt om alles en de kok zei achter elke zin jaaaa, waarop wij vervolgens weer moesten lachen en hij ook weer. Toch hebben we nog wel iets van de Balinese keuken kunnen meepikken en hebben we een heerlijke maaltijd op tafel gezet! Tijdens een one day tour met onze eigen chauffeur hebben we een groot stuk van het eiland verkent. Prachtige tempels, heerlijke koffies geproefd op de koffieplantage en de prachtige rijstvelden gezien. Deze dag sloten we af met eten in een sprookjesachtige tuin waar ook weer Balinees damsen te zien was. Maar ja, zoals mijn moeder zegt..als ik met Deborah weg ben gebeurt er altijd wat. En ja hoor, ze kreeg weer gelijk. Toen we na de mooie dag terug liepen naar ons hostel, lag ik opeens midden op de drukke straat. Ik wilde blijkbaar dr straat oversteken, was in een gat gestapt waardoor mijn enkel dubbel ging, gevallen en daarna een kleine blackout. Ik werd op de stoepl gehesen en door een aantal mensen naar het hostel gebracht. En dan begint het gezeur, wel of niet naar het ziekenhuis? Mijn moeder besloot eerst om te kijken of ze iets wisten bij de apotheek.. De mensen in het hostel wilden haar wel brengen, maar auto's waren niet aanwezig waardoor er 1 optie overbleef, de scooter. Mijn moeder is dus achter op de scooter gesprongen om zalf voor mij te halen, wel stoer! De zalf hielp helaas niet genoeg waardoor we toch naar het ziekenhuis moesten. Het ziekenhuis in Ubud kon geen fotos maken dus moesten we midden in de nacht naar Kuta. Toen ze ook nog eens moeilijk deden in het ziekenhuis daar en mij niet wilden behandelen voordat ze een bericht van mijn zorgverzekering hadden waren we er toch een beetje klaar mee. Uiteindelijk bleek het gelukkig niet gebroken te zijn en kon ik dan terug naar mijn hostel op krukken. Vanaf nu dus backpacken op krukken.. Gelukkig hebben we er toch nog een paar mooie dagen van gemaakt! We hebben bijvoorbeeld een art class gedaan midden in de rijstvelden en ons eigen schilderij gemaakt. Ook nog in een hotel gezeten waar ook een spa bij zat en afgesloten op het mooie strand van Sanur. Een mooie vakantie dus! Nu zit ik in Lovina waar ik nog een van mijn doelen wil volbrengen, dolfijnen zien! Ik loop nog wel op krukken en reis vanaf nu weer alleen, komende dagen maar rustig aan en genieten van het strand hier! Ciaooo