Mind, body & Dhamma

Het avontuur in Maleisië is nogal stormachtig begonnen, omdat de taxichauffeur mijn hostel niet kon vinden heb ik 2 uur lang in de taxi rondjes gereden. Wel meteen een stuk van Kuala Lumpur gezien. Kuala Lumpur heb ik zelf niet als de meest interessante stad ervaren, veel high tech gebouwen en de sfeer vond ik niet erg aangenaam. Deze stad heb ik al snel verlaten om de mooie hooglanden van Maleisië te bekijken, de Cameron Highlands. Super mooie tour gedaan en een ontzettend leuke groep mensen in het hostel ontmoet. Had nog wel een paar dagen langer kunnen blijven maar er stond iets anders op mijn programma.. een meditatie retreat! Nadat dit idee begon te groeien in mijn hoofd en ik een aantal goede ervaringen heb gehoord van andere mensen durfde ik de stap te wagen. Op internet heb ik een retreat gevonden waar je zelf mag bepalen wanneer je komt en gaat. 7 dagen leek mij een mooie uitdaging, 7 dagen om 4 uur opstaan, geen eten meer na 12 uur s middags, geen telefoon of ander entertainment en zo'n 10 uur meditatie per dag op het programma. Waar begin ik aan? Maar als ik eenmaal een idee heb in mijn hoofd heb, moet het ook geburen ;) Het belooft een van de meest bijzondere ervaringen in mijn reis worden die ik graag met jullie wil delen. Ik zal jullie proberen mee te nemen in mijn beleving van de afgelopen week.

Om 3 uur word ik opgehaald bij het busstation in een klein dorpje in het zuiden van Maleisië. Nu gaat het echt beginnen, ik kan niet meer terug. De rit duurt een kwartiertje en we rijden door een prachtig bos van palmbomen, alleen van deze natuur voel ik me al heel rustig worden. Ik kom aan in het hoofdgebouw waar twee monniken mij op staan te wachten. Zoals echte monniken eruit zien, kaalgeschoren hoofd en een oranje robe om hun lichaam. Mijn eerste reactie is om ze een hand te geven, dat is ten slotte wat wij doen in Nederland als we iemand ontmoeten. Gelukkig heeft iemand mij een keer verteld dat monniken geen vrouwen mogen aanraken, dus een beetje ongemakkelijk sta ik daar in afwachting wat er nu gaat gebeuren. Een mannetje daar brengt mijn naar mijn hut, om 5 uur is er thee en een gesprek met de monniken, en vanaf nu mag je niet meer eten. Poeh, dat eten is wel lastig, kan nu al niet wachten op mijn kopje thee! In mijn hut wat ongeveer 1 bij 2 meter is, een bed en een kast heeft en meer is het niet (ze leven hier namelijk zo sober mogelijk), maak ik al meteen 2 vrienden. Een spin en een hagedis. Als ik ze uit mijn hut wil jagen rennen ze snel achter de kast. Gelukkig heb ik een klamboe mee dus ik besluit dat ze mogen blijven, zolang ze maar niet in mijn bed kruipen. Ik heb nog even wat tijd over dus besluit om het terrein een beetje te verkennen. De mannen en vrouwen meditatie hallen zijn gescheiden maar ik weet niet zo goed welke welke is. Als ik een beetje rondloop zie ik in de verte een non heen een weer lopen over hetzelfde stukje grond. Waarschijnlijk is ze bezig met een walking meditation dus ik wil haar niet storen, maar zodra ze me ziet komt ze vrolijk naar mij toe gelopen. Where you from? Ik leg haar uit dat ik net ven aangekomen en dat dit mijn eerste retreat is. Ze laat mij het terrein zien en daarna lopen we naar boven want het is theetijd! Hier ontmoet ik de andere mensen die de retreat doen, er zijn 3 mannen en 5 vrouwen naast de monniken en nonnen die hier zijn. Er blijkt ook een Nederlandse man te zijn! Ik raak in gesprek met hem en hij vertelt over zijn 8 jaar lange ervaringen met meditation retreats waarin hij meerdere keren een half jaar lang een retreat heeft gedaan en zelfs monnik is geweest! Het is een interessante ontmoeting en hij geeft mij zij belangrijkste adviezen mee, doe je eigen ding.. volg niet alles wat zij zeggen wat zij kennen de Westerse Mind niet. De Westerse Mind is kritisch en zet overal vraagtekens achter, terwijl de Aziaten zich graag overgeven aan een leider. Ook vertelt hij mij wat volgens hem een essentie is in Dhamma (de leer van Buddha). Je hebt 2 kanten, verlangen/hebzucht en haat/woede. Verlangen trekt je energie naar dingen en woede zorgt dat je iets wil afstoten. In het midden ligt delusie, als iets te veel energie trekt zie je het niet meer helder. Je moet dan eigenlijk het tegenovergestelde doen van wat je wil doen. Ik ben blij met zijn adviezen maar op dat moment is het allemaal nog een beetje vaag voor mij. Na de thee gaan we in een kring om 2 monniken heen zitten, wij op de matjes, zij op de stoelen. Iedereen maakt een gebaar met handen tegenover elkaar om vervolgens 3 keer te buigen, ik weet niet goed wat dit is maar ik probeer ze na te doen. Dan volgen de 8 precepts, de monnik zegt het eerst en wij zeggen hem na. De vertaling probeer ik ondertussen een beetje mee te lezen en het gaat over dingen als ik zal niet doden en beloof iedereen met respect te behandelen. Na de 8 precept mogen we omstbeurt een vraag stellen aan de monniken. Er is een man die een antwoord zoekt op de vraag hoe hij meer rust krijgt, zijn hoofd is zo 'messy'. Ik heb nog niet een concrete vraag dus besluit mr hier nog een beetje op de achtergrond te houden. De laatste 2 uurtjes van de avond doen ik een poging tot meditatie. Om half 9 staat chanting op het programma. Met alle vrouwen gaan we voor dr buddha zitten in de meditatiehal en zingen een half uur lang een soort gebeden over hoe we hopen dat alle wezens op aarde zich goed mogen voelen en dat we respect hebben voor alles wat er hier op deze aarde is. Ik vind het best wel een mooi idee dat ver weg van Nederland, er elke avond mensen zijn die voor alle wezens op aarde zingen, en hen al het geluk toewensen. Dan is het 9 uur, tijd om te slapen!
Om 4 uur s nacht hoor ik iemand een paar minuten lang een ritme op een soort gong slaan, dat moet het teken zijn om op te staan..maar ik ben nog zo moe! Het is nog pikkedonker en met mijn zaklamp probeer ik de weg naar de meditatiehal te vinden. Ik start met mijn walking meditation, want ik ben bang dat ik bij de sitting meditation in slaap val ;) Na 2 uur mogen we dan naar het ontbijt. De dining hall heeft een vaste indeling, over de lengte zitten 9 monniken op matjes achter een tafeltje.Dit zijn monniken uit de grootste monarchieën over de hele wereld, Thailand, Birma, Sri Lanka.. Aan de linkerkant zitten de mannen op matjes en aan de rechterkant de vrouwen. Ik zit helemaal aan het eind, het gaat hier namelijk op volgorde van wie het laatst is binnengekomen. Zoals het theeuurtje en de chanting een ritueel hebben, heeft het ontbijt dat ook. We beginnen een soort gebed te zingen en maken dan weer dezelfde buigingen naar de Buddha. Daarna mogen we eindelijk naar de buffettafel, eerst zijn de monniken, daarna de nonnen, vervolgens dr mannen en als laatste de vrouwen. Ik ben als laatst, want ik ben als laatst binnengekomen. Zo zullen de verhoudingen hier blijkbaar dan zijn, ik als laagst in de keten. Omdat hier alles tot nu toe heel sober is, had ik dit ook verwacht van het ontbijt, maar wat een ontbijt! Wel 20 verschillende gerechten, van rijst en loempia's naar vis en wel 5 verschillende soorten fruit! Nooit gedacht dat ik dit allemaal zou eten op de vroege morgen om half 7, maar ik heb zo'n trek dat ik van alles op mijn bord gooi! Tijdens het eten is iedereen stil, er wordt niet gepraat, alleen wordt er naar het bord gekeken en zo snel mogelijk gegeten. Dat is jammer, ik wilde juist van het eten gaan genieten! Met veel moeite probeer ik alles zo snel mogelijk naar binnen te werken want ik wil niet alleen in de dining hall achterblijven. Na het ontbijt staat er voor iedereen een klusje te wachten, ik mag de bladeren van de weg vegen. Ik ben echt blij met het klusje want dan kan ik wat doen! De Nederlandse man komt afscheid nemen, hij gaat verder reizen in Azië maar wenst me nog een fijn verblijf toe. Ik voel me nu wel een beetje alleen, want ik ben nu de enige Westerling, de vreemde tussen iedereen. Om half 12 is we lunch waar weer hetzelfde ritueel bij hoort en ik zoveel mogelijk probeer te eten..de volgende maaltijd is pas over 19 uur houd ik in mijn hoofd. Daarna komt die lange lange middag.. die voor mij veel te lang duurt..
De volgende dagen gaan op ongeveer dezelfde manier, soms heb ik ontzettend goede momenten waarin ik me ontzettend rustig voel en echt geniet van hier tot rust komen. Andere momenten ben ik zo rusteloos en weet ik niet waar ik het zoeken moet, ik wil eten, iets doen, met iemand praten!
Op dag 3 komt er een non naar me toe, may I give you a gift? Natuurlijk mag ze dat! Ik krijg een speldje met het woord Yogi erop, nu is het officieel, ik hoor erbij want nu ben ik ook een Yogi! Dit soort momenten vind ik erg bijzonder. Zo is er ook een moment dat ik de weg sta te vegen en opeens allemaal geluiden uit de bomen hoor. Ik kijk omhoog, en zie opeens een aapjes! Het ziet er zo grappig uit, ze laten zich uit de palmtakken vallen tot ze op een andere tak vallen. Ik kan wel uren kijken naar dit spektakel. Zo zijn er ontzettend veel mooie dieren hier, het is hier zo ontzettend stil dat je alle geluiden uit dr jungle kan horen. Overal springen eekhoorntjes om je heen en s avonds zie ik vuurvliegjes vliegen! Naast alle mooie dieren zijn er ook dieren die ik liever niet tegenkomen. Als ik sta te douchen en naar een hoek kijk zie ik opeens 2 grote kikkerogen en mij aanstaren. Met heb sop nog in mijn haar en de monniken en nonnen die hier ovral zijn kan ik moeilijk mijn handdoekje om doen om naar mijn hut te rennen. Ik maak een afspraak met de kikker, als hij heel rustig in het hoekje blijft zitten, beloof ik dat ik zo snel mogelijk de douche uitga!
Na een paar dagen mijn eigen gedachten bekeken te hebben word ik een beetje verveeld met mijn eigen gedachten. Ik heb gehoord dat hier een bieb is, dus besluit die te gaan verkennen. In de bieb heb ik toegang tot boeken die door de meest bekende monniken over de hele wereld zij geschreven! Van het boek 'Dhamma Everywhere' leer ik dat het bij vipassana meditatie niet gaat om rust in je hoofd krijgen. Mind & body moeten zich allebei goed voelen, om bewustzijn te creëren van alles wat er in de mind binnenkomt en hier wijsheid uit te verkijgen..wijsheid is dus het doel. Nog meer onder de indruk ben ik van een boek van Jack Kornfield, die zijn reis als een monnik beschrijft en hierbij alle wijsheden deelt. Helaas heb ik het boek niet kunnen uitlezen maar de essentie draait om aandacht te geven aan de mind, niet geluk buiten jezelf maar binnen jezelf zoeken. Vooral in een Westers land als Nederland denk ik dat we veel te weinig aandacht geven aan onze mind. Druk, druk en volle agenda's, 'European Style' zoals een Frans meisje en ik dit benoemen, wie ik eerder in mijn reis heb ontmoet. Een inspirerend boek dus die ik iedereen kan aanraden!
Op dag 5 heb ik het erg zwaar, de verveling en het sober eten slaan toe. Urenlang blijf ik denken aan een koud blikje cola en ben de dagen aan het aftellen..ik wil het per se volhouden en dit is een kans die ik misschien niet snel weer krijg! Tijdens de thee raak ik aan de praat met een hele lieve Maleisische vrouw, een sister. Want zo noemen we hier elkaar allemaal, sisters. Ze is midden 40 en net ontslagen door haar baas omdat ze te langzaam was. Ze heeft besloten daarom een retreat te gaan doen om daarna naar Singapore te vertrekken opzoek naareen baan. Ontzettend dapper van haar! Ik raak met haar in gesprek over een aantal dingen die ik niet begrijp. Zo eten we vlees, maar ik heb ooitde film 7 years in Tibet gezien waarin ze niet wilden beginnen met bouwen op een stuk grond totdat ze alle wormen uit de grond hadden gehaald. Hilarische scene vond ik dit. Ze legt uit dat inderdaad een bepaalde stroming van het boeddhisme vegetarisch eet. Hier gaan we uit van een andere principe, alles eten wat je aangeboden krijgt. Vroeger ging dr monniken langs de deuren met hun bowl om te bedelen en aten alles wat ze aangeboden kregen, je dacht er dus ook geen seconde aan om vlees te weigeren. Daarom komt ook mindfullness eten vandaan, in deze stroming wordt er geen onderscheid gemaakt tussen goed en fout, het een is niet beter dan het ander. Dat ene stukje vlees is dus ook niet lekkerder dan het andere stukje vis. De monniken mixten dan ook alle smaken door elkaar om geen onderscheid te maken. Nu snap ik dus ook waarom alle monniken uit een zwart bowl eten en niet praten tijdens het eten!
De volgende ochtend tijdens het ontbijt valt me iets op.. Waar is die ene man gebleven? Dan kijk ik nog eens goed en zie dat er 10 monniken zijn, de 10e en nieuwe monnik bestudeer ik goed en zie dan tot mijn grote verbazing dat het die ene man is! Ik ben helemaal in de war. De man die een paar dagen nog gretig met smekende ogen om antwoorden heeft gevraagd omdat bzjj hoofd 'messy' was.. is nu monnik?? Kan dat zomaar?? De hele week heb ik tegen deze 9 wijze mannen opgekeken, maar zijn ze dan wel zo wijs als ze zelf hun gedachten ook nog niet op orde hebben? Wat ik hier leer is dat ieder hier met een eigen verhaal is binnengekomen, en allemaal zijn ze opzoek naaf iets 'beters' omdat ze niet tevreden zijn met het leven wat ze in de buitenwereld hebben. Vandaag geen vragenuurtje, maar een gezamenlijke chanting, met zowel de monniken en nonnen als mannen en vrouwen. Het is een prachtig ritueel, met zijn allen staan we in een rijtje in de grote meditatiehal. Terwijl we zingen geven we van alles door aan elkaar, kaarsen, bloemen en versiersels die voor de Buddha worden gelegd. Een bijzondere afsluiting van de dag!
Hoewel ik blij ben dat de dag van vertrek is aangebroken was dit een ervaring die ik nooit had willen missen! Een kleine wereld vol rust, respect, wijsheid en vooral de goedheid voor een ander. Hoewel ik de enige westerling ben en ook een stuk jonger dan de rest heb ik me hier zo welkom gevoeld. Sisters voelen echt als Sisters ook al heb ik met sommigen nauwelijks kunnen pratn vanwege de taalbarierre. Ik heb ook zware dagen gehad maar ik heb het volgehouden! Vol nieuwe ideeën en wijsheden ga ik verder met mijn reis. Nog een paar dagen Maleisië en dan Indonesië! Waar ik zal beginnen op Bali met mijn moeder en heel veel zin heb om haar te zien!

Namasté!

(Foto's zijn btw van Kuala Lumpur en de Cameron Highlands, onder andere de theeplantage en mossy forest!)